7 տարի երեխայի մահն էր սգում, կոնֆետ տանում գերեզմանին. ապօրինի որդեգրման հերթական դեպքը․armeniasputnik.am

armeniasputnik.am-ը գրում է․

Հունվարի 14-ն այս ընտանիքի օրացույցում սևով է ընդգծված։ Ծննդատանը 23 օր կյանքի համար պայքարած իրենց առաջնեկի մահվան օրն է։ Այդպես էին կարծում մինչև վերջերս, երբ բացահայտվեց ապօրինի որդեգրումների, երեխաների վաճառքի հանցավոր ցանցը։

«Սիրտս միշտ էլ զգացել է, որ երեխաս ողջ է։ Անընդհատ իր գերեզմանին այցի էինք գնում, կոնֆետներ, խաղալիքներ տանում, աչքերիս արցունքը չէր չորանում, բայց ես զգում էի, որ թաղվածն իմ երեխան չէ»,- դողացող ձայնով, հեկեկոցը մի կերպ զսպելով պատմում է Ալինան (անունը փոխված է)։

Շատ փոքր էր, երբ կորցրեց ծնողներին։ Այդպես Ալինան 8 տարեկանում քրոջ և եղբոր հետ հայտնվեց մանկատանը։ Երբ ավագ քույրը՝ որպես մանկատան շրջանավարտ բնակարան ստացավ, Ալինան տեղափոխվեց նրա հետ ապրելու։ Պետության ֆինանսավորմամբ սովորեց վարսահարդարում և սկսեց աշխատել։ Հետո հանդիպեց նրան՝ հոգատար, սիրող, ուշադիր այն մեկին, որի հետ 20 տարեկանում իր կյանքը կապեց ամուսնական երդմամբ։ Երկու տարի անց ծնվեց նրանց առաջնեկը։ Նրա ծնունդին սպասում էր ամուսնու ամբողջ գերդաստանը՝ առաջին տղան էր լինելու։ Դեկտեմբերի 23-ին «Մարգարյան» ծննդատանը լույս աշխարհ եկած փոքրիկը կշռում էր 1 կգ 900 գ։ Նորածնին տեղավորեցին հատուկ խցիկում (կուվեզ)։ Երջանիկ ծնողները բալիկից կողքից չէին հեռանում։

Օտարների դեպքում կապը կտրվում է. ի՞նչ կփոխվի հայ երեխաների որդեգրման գործընթացում

Ալինայի ձայնը կրկին սկսում է դողալ, մեծ ջանք է գործադրում, որ կառավարի ու պատմությունը կարողանա ավարտին հասցնել։ Ասում է՝ մյուս ծնողներին թույլ չէին տալիս, բայց ինքն այնքան էր խնդրել, որ միայն իրեն թողնում էին, որ հատուկ զոնդով կերակրի իր բալիկին կուվեզում։ Անգամ Ամանորն Ալինան ու ամուսինը տանը չանցկացրեցին, ասացին, որ հիվանդանոցից դուրս կգան միայն իրենց տղայի հետ։ 23 օր անց երեխան արդեն կշռում էր 2,3 կգ, պատրաստ էր դուրսգրման։ Ալինան, ամուսինն ու ամբողջ գերդաստանը եկել էին իրենց տղային տուն տանելու։

Տարիներ շարունակ Ալինան, ամուսինն ու հարազատները փոքրիկի գերեզմանին այցի են գնացել. նրան տարել այն կոնֆետները, որ պիտի ուտեր, այն խաղալիքները, որոնցով պիտի խաղար, բայց այդքան չապրեց...

Անգամ երկրորդ բալիկի ծնունդը ծնողների ցավը չմեղմեց։ Ապօրինի որդեգրումների և երեխաների վաճառքի դեպքերի մասին իմանալուց հետո Ալինայի սրտում նորից հույս արթնացավ։ Խոստովանում է, որ այդ հույսն իրականում չէր էլ կորցրել, մայրական սիրտը չի խաբում, իսկ իր սիրտը ամբողջ այս տարիների ընթացքում զգացել էր, որ հեռվում՝ ինչ-որ մի տեղ, իր առաջնեկն ապրում է։

Ավելին՝ սկզնաղբյուր կայքում