Հոտի մասնագետները
Հայաստանի նոր իշխանությունը հավակնում է ձեռնոց նետել նախկիններին աղմկահարույց հայտարարություններով, հանրությանն ուղղված զավեշտալի ուղերձներով, որոնց ցույց են տալիս այս իշխանությունների իրական դեմքը, նրանք քաղաքական ու գաղափարական տեսլականը։ Ահավասիկ, այս անգամ համացանցը ցնցել է ԱԻՆ նախարար Ֆելիքս Ցոլակյանը, որը նախկին իշխանության հետ անցած ճանապարհից հեղափոխությունից հինգ պակաս շեղվեց ու հիմա հանգրվանել է նոր իշխանություն։ Նա աղքատության վերաբերյալ ուրույն պատկերացումներ ունի ու հենց այդ պրիզմայով է մեկնաբանել Հայաստանում աղքատության խնդիրը։ Երբ լրագրողները նախարարից հետաքրքրվել են համաձայն է այն տեսակետներին, որ նոր իշխանությունը աղքատության կրճատման հարցում ոչինչ չի անում եւ շուտով քաղաքացիների սառնարաններում միայն «դուխով» գլխարկներ են լինելու, Ցոլակյանը ոչ ավել, ոչ պակաս պատասխանել է․«Մի ժողովրդական խոսք կա՝ աղքատը որքան էլ հարստանա, վրայից աղքատի հոտ է գալիս` 10-20 տարի: Հարուստն ինչքան էլ աղքատանա, վրայից 120-130 տարի հարուստի հոտ է գալիս»: Համաձայնեք, ցնցո՛ղ մեկնաբանություն, կյանքի ցնցող իմացություն: Հիմա մնում է հասկանալ, թե այսպիսի մտքի փայլատակում ունենալու համար Փաշինյանի կառավարությունում ինչ են ծխում՝ թութուն, Պրիմա, թե ասենք ուրիշ այլ ուրախ խոտեր։ Մեզ թվում էր, թե այդ նախկին իշխանությունում է, որ մասնագիտացել էին աղքատների հարցում, ավելի ճիշտ աղքատությունը արդարացնելու գործում, դարձել մինչեւ անգամ կարտոլի մեծ մասնագետներ, ականջը կանչի Հակոբ Հակոբյանի ու Խոսրով Հարությունյանի, թվում էր նաեւ, որ Նիկոլ Փաշինյանի իշխանությունում ամեն ինչ անելու են աղքատության կրճատման համար, քանի որ լրագրող եւ ընդիմադիր պատգամավոր Փաշինյանը մինչեւ նախորդ տարվա մայիսը գրեթե սրբացրել է աղքատությունը՝ այն ներկայացնելով որպես մարդու գերագույն արժանիք: Իսկ նրանք՝ պաշտոնյաները, ովքեր փող են ստանում պետբյուջեից, պարզապես արժանի են գնդակահարության: Սակայն արի ու տես, որ նույն մասնագետներ են պահվում նաեւ նոր Հայաստանում։ Բնականաբար գլխավոր մասնագետը Նիկոլ Փաշինյանն է, որն առաջինը բարձրաձայնեց 350 հազար ճռռացող մարդկանց ու 800 հազարի վայելքների մասին, հիշում եք՝ նա ամիսներ առաջ տվեց աղքատության բանաձեւը․«800 հազար մարդ պահանջում է այդ 350 հազար մարդուց, 350 հազար մարդ ճռռում է, 800 հազար մարդ ուզում է, որ նրանք ավելի շատ ճռռան, մեր խնդիրն այն չէ, որ էս 350 հազար մարդուն բռնենք, այնքան քամենք, որ ասեն՝ չենք ուզում»։ Հիմա Ֆելիքս Ցոլակյանը բոլոր իրավունքներն ունի խոսելու աղքատության «հոտի» մասին, մնում է պարզել, թե Ֆելիքս Ցոլակյանի դեպքում այդ հոտն ինչ բույր ունի։ Երկար ճանապարհ անցնելով նախորդ իշխանությունների հետ, զբաղեցնելով բարձր եւ եկամտաբեր պաշտոններ, նա հիմա էլ հեղափոխական իշխանության հետ է ճանապարհը շարունակում ու այս ամենից մի տեսակ նավթալինի հոտ է փչում։ Անի Սահակյան