Երկուսին «պաշտպանելու» խաբկանքը
Ղարաբաղա-ադրբեջանական հակամարտ զորքերի շփման գծում մարտի 24-ին և լույս 25-ի գիշերը հակառակորդը տարբեր տրամաչափի հրաձգային զինատեսակներից հայ դիրքապահների ուղղությամբ արձակել է ավելի քան 1200 կրակոց: Ըստ ԼՂՀ ՊՆ մամուլի ծառայության` շփման գծի հյուսիսարևելյան ուղղությամբ ադրբեջանական զինուժը կիրառել է նաև 60 միլիմետրանոց ականանետ (22 արկ) և ՀԱՆ-17 տիպի նռնականետ (2 արկ): Սահմաններին լարվածությունը պահպանելու Ադրբեջանի հետևողական քաղաքականությունն այլևս անհերքելի փաստ է: Ակնհայտ է նաև, որ ղարաբաղյան բանակցային գործընթացը փակուղու մեջ է հայտնվել` Ադրբեջանի ջանքերի շնորհիվ: Ինչ-որ բան պետք է փոխվի կարգավորման գործընթացում: Որտեղից է պետք սկսել` պետք է որոշեն միջնորդները: Նրանք ոչ թե առանձին, այլ միասին պետք է աշխատեն կողմերի հետ, ներկայացված պահանջների, առաջարկների վերաբերյալ գործընթացներին միասնաբար հետևեն: Հակառակ դեպքում մնում են ուղիներ, որոնք Բաքուն օգտագործում է կարգավորման գործընթացն անընդհատ նույն շրջապտույտի մեջ պահելով: Ռուսաստանը հայկական և ադրբեջանական կողմերի հետ հավասարապես ցանկանում է այնպիսի բարդ խնդրի լուծում, ինչպիսին Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտությունն է՝ ասել է Ռուսաստանի ԱԳՆ պաշտոնական ներկայացուցիչ Մարիա Զախարովան. «Մեր նպատակների իսկությունն ապացուցված է։ Մենք ոչ թե հավասարապես մյուս համանախագահների, այլ հավասարապես ադրբեջանական և հայկական կողմերի ցանկանում ենք այդ շատ բարդ իրավիճակի կարգավորում»։ Զախարովայի խոսքով՝ Մոսկվան ցանկանում է, որպեսզի այդ խնդիրը դուրս գա օրակարգից, և հակամարտությունը լուծվի միջազգային իրավունքի հիման վրա։ Պաշտոնական Մոսկվայի վերոնշյալ հայտարարությունն արդեն իսկ վկայում է ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահության ներսում Ղարաբաղյան խնդրի նկատմամբ տարբեր դիրքորոշումների մասին: Եթե Ռուսաստանը հայտարարում է, «մենք ոչ թե հավասարապես մյուս համանախագահների, այլ հավասարապես ադրբեջանական և հայկական կողմերի ցանկանում ենք», ապա պարզ է բոլորին, որ Հայաստանն ու Ադրբեջանն այսօր խիստ տարբեր դիրքորոշումներ ունեն Ղարաբաղյան խնդրում: Ի՞նչ է ստացվում, Մոսկվան կողմ է և՛ Երևանի, և՛ Բաքվի դիրքորոշմա՞նը... Օրինակ, Հայաստանը ընդունել է միջնորդների` սահմանային միջադեպերի ուսումնասիրման մեխանիզմների կիրառման առաջարկը, իսկ Բաքուն` ոչ: Ինչպե՞ս է հիմա Մոսկվան պաշտպանում երկուսի դիրքորոշումը, եթե դրանք հակադիր են: Հենց այստեղ է խնդիրը: Եթե միջնորդ երկրներն իրենց ներկայացրած առաջարկների վերաբերյալ միասնական կերպով չեն կարողանում օրինակ Բաքվից պատասխան ստանալ, նշանակում է միջնորդներից մեկը պաշտպանում է Բաքվի մերժողական քաղաքականությունը: Թամար Բագրատունի