Փաշինյանի վախն ու երկրի ծանրացող դրությունը
Եկել է տնտեսական բարեփոխումներով տնտեսությանը զարկ տալու ժամանակը, ֆեյբուքյան ուղիղ եթերում երեկ հայտարարել է ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը։ «Ու նաև շղթայական ռեակցիա հարուցելու ժամանակը, երբ որ բազմաթիվ հարցեր կլուծվեն և բազմաթիվ հարցերի լուծման շղթայական գործընթացը կսկսի, այսինքն՝ նրանք, որոնք վերջնական լուծումներ չեն ստանա, առնվազն նրանց լուծման գործընթացը կսկսի», - ասել է նա: Փաշինյանը ընդգծել է, թե համոզված է՝ ՀՀ քաղաքացիները լավատես են. «Մեր ամենակարևոր կարգախոսը, ըստ էության, արդեն իսկ իրականություն է դարձել, և այդ կարգախոսը հետևյալն է, որ Հայաստանում իշխանությունը պատկանում է մեկ բարձրագույն սուբյեկտի ու այդ սուբյկետը հայ ժողովուրդն է»։ Նա կրկին շեշտել է, որ ինքն իրեն վարչապետի կարգավիճակում համարում է ՀՀ քաղաքացիների ներկայացուցիչը. «Իմ այստեղ լինելը իմաստավորվել է, իմաստավորվում է ու կիմաստավորվի միայն ու միայն այդ կարգավիճակի բերումով»։ Նրա խոսքով՝ Հայաստանում իշխանության ճակատագիրը որոշում է ժողովուրդը. «Այն պահին, երբ որ կհեռանամ վարչապետի կարգավիճակից, պետք է լինեն այլևս ինստիտուցիոնալ երաշխիքներ, որ որևէ մեկին հնարավորություն չեն տա իշխանությունը վերցնել ժողովրդի ձեռքից»։ Փաշինյանն ակնհայտորեն զգում է, որ միայն հասարակական էյֆորիայով իշխանության մնալու հնարավորությունները նեղ են: Գործնականում դա հասկանում են նույնիսկ այդ հեղափոխական էյֆորիայով դեռ մինչև այսօր ապրողները: Փաշինյանը վերջին շրջանում սկսել է շեշտել տնտեսական բարեփոխումների անցկացման անհրաժեշտության մասին, ինչը նշանակում է, որ նա գիտակցում է, որ ներդրումների կոչի, մենաշնորհների վերացման մասին ելույթներով իրական շարժ ու զարգացում ապահովել հնարավոր չէ: Ավելին, առայժմ, կողքից հետևող մարդկանց մոտ տպավորություն է ստեղծվում, որ գործող կառավարությունը առանձնապես գլուխ չի հանում, կամ էլ՝ դեռ չի էլ փորձել խորանալ սոցիալ-տնտեսական ոլորտում, որպեսզի պարզի առկա խնդիրներն ու լուծման ուղիները ներկայացնի: Այսինքն, խոշոր հաշվով սոցիալ-տնտեսական իրավիճակի ուսումնասիրություն, գնահատականներ, խնդիրներ, ապա՝ առաջնահերթ նպատակներ, կարճաժամկետ ու երկարաժամկետ ծրագրեր դեռևս չեն ներկայացվել: Այսինքն՝ չկա երկրի տնտեսական զարգացման, սոցիալական խնդիրների լուծման հստակ տեսլական, որը կհուշեր, որ կառավարությունը առաջ է ընթանում՝ այս կամ, այն ուղով: Լայն բարեփոխումների գործընթացը, մինչդեռ պետք է վաղուց մեկնարկած լիներ: Փաշինյանը դա կազմակերպելու համար ուներ 100 օր, բայց կարծես տնտեսական ոլորտում ամեն ինչ ինքնահոսի էր թողնված ու հիմա Փաշինյանը ունենալով հասարակության մոտ հիասթափության վախի զգացումը՝ արդեն իսկ հայտարարում է տնտեսական բարեփոխումներով տնտեսությանը զարկ տալու մասին: Բայց այստեղ էլ Փաշինյանը գործելու համար շատ երկար ժամանակ չունի: Թամար Բագրատունի